ஒரு முத்தத்தில்
விடிகிறது
புலர்காலை
பொழுது ஒன்று
உடலெங்கும்
குமிழ்கள் அழுந்தி
திறக்கிறது
நகக்கண்களின்
விழிப்பில்
ஒரு அரூபம்
திடப்படுகிறது
செவியோரம்
புருபுருக்கும்
மயிரிழைகள்
கூச்ச சங்கீதத்தை
சுரம் தப்பி
வாசிக்கிறது
நாணற்ற
இசைக்கருவி
மீட்டி
வெளிச்சப்பந்துகளை
இனைத்து பிண்ணிய
மாயகம்பளத்தில்
ஒத்தி எடுத்த
உதட்டு ரேகை வழி
புகுந்து கிளம்புகிறது
ஒரு நினைவறியாப்பயணம்
கீழே விரைந்து
கொண்டிருந்தது
மலைகளும்
பள்ளத்தாக்குகளும்
உந்திச்சுழி
உரோமக்கோட்டில்
வியர்வை
வழிந்த தடம்
மறந்து
வெப்பத்தில்
ஆவியாகும்
ஒரு
திசை
தொலைந்த
மழை ஞாயிறு
உள்ளங்கைகளுக்குள்
வசிக்க வரும்
தொடர்பற்ற
பெருவெளியில்
மிதக்கும்
உடல்களின் மீது
ஒற்றை இறகு
கொண்டு
ஏதோ ஒரு
பெயரறியா
வாசனையை
வரைய முற்படுகிறது
புணர்வறியாத
பகல் ஒன்று
6 comments:
தொடர்பற்ற
பெருவெளியில்
மிதக்கும்
உடல்களின் மீது
ஒற்றை இறகு
கொண்டு
ஏதோ ஒரு
பெயரறியா
வாசனையை
வரைய முற்படுகிறது
புணர்வறியாத
பகல் ஒன்று//
பின்றீங்களே ராகவன்.
//ஒரு
திசை
தொலைந்த
மழை ஞாயிறு
உள்ளங்கைகளுக்குள்
வசிக்க வரும்//
அசத்துறீங்க ராகவன்
மழை நாட்கள் உற்பத்திசெய்த இன்னொரு கவிதை இது.
அருமையான கவிதை ராகவன் சார்.
திசை அறியா ஞாயிற்றில் சிக்கும் வரை வார்த்தைகள்...அள்ளித்தெளித்திருக்கிறீர்கள்.
மேஜிக் ஜர்னி!
அதேதான்..magic journy-தான்!
அருமையான மனநிலை/மழைநிலை சார்ந்த கவிதை ராகவன்!
உங்கள் ஒவ்வொரு கவிதையிலும் உங்கள் மனநிலையை வாசிக்கவும் தருகிறீர்கள்.இப்படி மனசை திறப்பா வச்சுக்கிற இடம் அழகாய் இருக்கிறது,ராகவன்.
அன்பு நவாஸ்,
அன்பு வேல்ஜி,
அன்பு காமராஜ்,
அன்பு செ.சரவணக்குமார்,
அன்பு பாரா,
உங்கள் அன்புக்கு நன்றி!
நான் ஒரு பணி மாற்றல் காரணமாக பெங்களூருக்கும் கரூருக்கும் அல்லாடுவதால் என்னால் தொடர்ந்து எழுத முடியவில்லை. இது இன்னும் 10 நாட்களுக்காவது தொடரும் என்று நினைக்கிறேன்.
அன்புக்கு ஆயிரம் நன்றிகள்!
ராகவன்
Post a Comment