விளம்பரத்தில் மூடும் ஜன்னல் கதவுகள்...

உறங்காத விழிகளில்
அடைகாத்த கனவுகளின்
குவிமையம்
ஒரு ராஜகுமாரனாய்...

புரவியின்
குளம்பொலியும்
பறக்கும் புழுதியும்
மாய யதார்த்தமாய்
என்னை ராஜகுமாரியாய்
மாற்றும்

நீண்டு முளைக்கும்
உப்பரிகை
திண்ணையை கடந்து
நிற்கும் 
கொடிகள், மலர்கள் என்று
உடலை கிளர்ந்து பரவும்

களைத்த புரவி
நுரை தப்பி அண்ணாந்து பார்க்கும்
ராஜகுமாரனுடன்  
முன்காலை தூக்கி செருமும்
கை நீட்டி அழைப்பவனின்
மின்னும் நிறத்தில்
என் வெட்கம் மங்கும்

குதித்து இறங்க வாகாய்
கொடியை இழுத்து
மேலே தூக்கும் பாவாடை
தளர்த்தி இறங்கினேன்
அவன் என் தொடைகளை
கவனித்ததை
அலட்சியபடுத்தி
இறங்கிக் கொண்டே இருந்தேன்
குதிரையும் ராஜகுமாரனும்
தொடுவானமாய்... 

அடச்சே விளம்பர இடைவேளை...!!