கல்யாளி...

பரிசு பொட்டலம்

என்று தான் தோன்றுகிறது

அடர் நீல வானத்தை

மடித்துக் கட்டியது போல்

நட்சத்திரங்கள் உதிர்ந்து

கொண்டே இருந்தது

மூடியிருந்த பொட்டலத்தின்

நட்சத்திர முனைகளின்

கூர் கிழிக்கும் பயம்

பிரிப்பதை ஒத்தி வைத்தது

மயில்கண்சுடரென மினுக்கி

போர்த்திய அழகு

மர்ம முடிச்சாய் இறுகுகிறது

பொட்டலத்தின் உள்ளீடு

எதிர்பார்ப்பின் அவயங்களை

தின்று வளருது கல்யாளியென

பேசாத வார்த்தைகள்

மூடத்துவங்குகிறது என்னை

கூர் அலகால் துழாவி கொத்தி

எடுக்கிறது மந்திரச்சொல்லை

சினேகத்தின் பீலிப்பறவை 

மந்திரச்சொல்லை

தவறவிட உடைந்து

 நறுமணம் பரவுகிறது

நறுமணத்தின் தைலங்களில்

வரைந்த அரூவ சித்திரங்களுக்கு

பெயரிடுகிறேன் அது இதுவென்று

கனவுகளின் படுக்கை உதற

விழுந்த முகங்களை

அரூவங்களுடன் பொருத்த

முனைகிறேன்

பொருந்தா முனைகளை

சிதைக்கவும், முறிக்கவும்

தொடங்கியபோது

என் விரல்கள் உதிரத்தொடங்கியிருந்தது...