எனக்கு
முன்பே
அறிமுகமானவர்
போல இருந்தவர்
எதிரில் வந்து கொண்டிருந்தார்
என்னை பார்த்ததும்
சிரிக்க நினைத்து
கையையும் உயர்த்தினார்
நானும்
சிரிக்க எத்தனித்து
கன்னச் சதையை
சிறிது தளர்த்தினேன்
கையையும் தூக்க
நினைத்தேன்
இதற்குள்
அவர் என்னை
கடந்து விட்டிருந்தார்
நானும்.
நல்லவேளை!
எந்த முகமனும்
தேவை இல்லாமல்
போய் விட்டது இருவருக்கும்.
7 comments:
வாவ்,ராகவன்.சாதாரண தருணத்தை சிலீரென முக்கியத்துவம் செய்து விடுகிறீர்கள்.நினைத்து கொண்டே இருக்கும்படி..beutiful moment & presentation!
அன்பு பாரா,
நன்றிகள் பல! உங்களின் அப்பா படித்து அசந்து போய் விட்டேன்.
எனக்கும் இது போல எழுத வாய்க்கவேண்டுமேன வல்லமை தாராயோ என்று, யாதுமாகி நிற்கும் காளியைக் கேட்கிறேன்.
அன்பும், வியப்பும் ஒருசேர,
ராகவன்
// நல்லவேளை!
எந்த முகமனும்
தேவை இல்லாமல்
போய் விட்டது இருவருக்கும். //
இது மாதிரி பல சந்தர்பங்கள் நேர்ந்து இருக்கின்றது..
அதை மிக அருமையாகச் சொல்லியிருக்கீங்க..
மிக இயல்பாய் அமையும் அந்த சந்தர்ப்பத்தை அழகாய் பதிந்த விதம் அருமைங்க
இயல்பில் இருக்கும் அழகு, அழகுதான்.
எல்லாருக்கும் நேர்கிறதுதான். ஆனாலும்
பரா,பாரா இருவருவர் கைகளிலும் அது
சிக்கிக்கொண்டு சிகரம் தொட்டுவிடுகிறது.
எல்லாமே இங்கு தான் கிடக்கிறது, இந்த
மண்ணோடும் மனிதரோடும்.
இயல்பா அழகா இருக்குங்க
ரசித்தேன் -:)
ராமசந்திரனா என்றேன்
எந்த ராமாசந்திரன் என்று கேட்கவில்லை என்ற ரென்ஜில் இருக்குங்க
Post a Comment