இறந்த பகல்..

வெளிச்சக்குடுவையில் பொத்தல் விழ

பாதரச ஒழுக்காய் வழிந்து

தீர்ந்து கொண்டிருந்தது பகல்

மிச்சமிருக்கும் ஒன்றிரண்டு வர்ணங்களை

கரைத்துக் கொண்டிருந்தது

ஒரு ஓவியனைப் போல

பார்வைகள் ஊடுருவமுடியாமல்

மெல்லிய கருந்திரைச்சீலைகளை

அடுக்கடுக்காய் தொங்கவிட்டுக்கொண்டிருந்தது

சாபங்களின் கறை நெருக்கும் இரவு

பிடுங்கப்பட்ட கண்களில் இருந்து வழியும்

குருதி கருப்பு வர்ணத்தில்

ஒரு மசியென மேலும் படர்ந்தது

தற்கொலைக்கு முயன்றவனின்

உத்தரம் வெறித்த விழிகளென

இருளை துளையிடும்

விளக்குகள் கழிவிரக்கத்தில்

கசிந்து கொண்டிருந்தன.

பகலின் குரல்வளை

இறுக்கி நெரிக்கப்பட்டு

காற்றுக்குழாயின் விதைப்பைகள்

நசுங்கிய கணத்தில்

முழுதும் இறந்து விழுந்தது பகல்