பூங்காப்பொழுது...

அந்த பெண் பிள்ளை
அவள் உடன் இருந்த சிறுவனுக்கு
அக்கா போல் இருந்தாள்
இரட்டை சடையில்
ஒரு பக்கம் மட்டும்
ரிப்பன் பூசனிப்பூ மாதிரி
தொங்கிக்கொண்டிருந்தது

அந்தச் செடியில்
பூத்திருந்த
ஏதோ ஒரு பூவை காட்டி
பேசிக்கொண்டிருந்தாள்
அவன் பூவையும்
அவள் கண்களையும்
மாற்றி மாற்றி பார்த்துக்
கொண்டிருந்தான்

அந்த சிறுவன்
அந்தப்பூவை தடக்கென்று
பறித்து விட்டான்
பதறிப்போய்
அவனை ஏதோ
திட்டினாள்
கையில் இருந்த
பூவை திரும்பி செடியில்
செருக முயன்றாள்
அது நிற்காமல் கீழே விழுந்து
கொண்டே இருந்தது

கொஞ்சம் பார்த்துக்
கொண்டே இருந்தவள்
செடியில் உள்ள காம்பை
சிறிது கிள்ளி பூவின்
தண்டை அதற்குள்
செருகி விட்டாள் -
அது நின்று சிரித்தது...

இரண்டு பேரும் இப்போது
அதை பார்த்து சிரித்தனர்
அவர்களின் சிரிப்பு
அந்த மலர்சிரிப்பை விட
அழகாய் இருந்தது...

மறுநாள் வந்து
பார்க்க வேண்டும்
என்று பூங்காவில் இருந்து
அறைக்கு கிளம்பினேன்...

காலின் கீழே 
இடறிய
ஒரு பூவை கையில் எடுத்து
இழந்த செடியைத் தேடுகிறேன்
கிடைக்கவில்லை
இந்த கவிதை கிடைத்தது
செருகி அழகு பார்க்க...