பூங்கதவின் மணிக்குமிழ்...

கதிர மரங்களை குடைந்து செதுக்கிய ஒற்றை ஸ்தனக்காரியின் பெருமூச்சுகள் அடர்ந்து பெருகும் துளையிடப்பட்ட மூங்கில் காடுகளை கடக்கும் ஒலி புகா இலைகள் வேய ஆரம்பித்து, கிழக்கின் மடியில் கிடந்த சந்தியின் குருதியில் தோய்ந்த ஜனனத்தின் ஓசையை என்திசையும் எதிரொலிக்க அடுக்கடுக்காய் தேய்ந்து வளர்ந்து என்திசை சமுத்திர வெளிகளில் ஆர்ப்பரிக்கும் அலைகளின் ஓலத்தில், ஆழாழியின் தாலாட்டில் பொதிந்து இருக்கும் பதினைந்தாம் இலக்கமிடப்பட்ட இரத்னப்பேழை திறந்தபோது தெறித்து ஓடிய பரல்களின் சிரிப்பில்,சினுங்கலில், ஒப்பாரியில் பழங்கள்ளாய் ஊறும் தோல் போர்த்த சப்தங்கள் மயக்கத்தின் உள்ளங்கைக்குள் இருக்கிறது இன்னும் பிரிந்து பிரிந்து ஊர்ந்து கொண்டிருக்கும் ரேகைகளாய் வளைந்து நெளிந்து மயிலிறகு ஜன்யங்கள் பல. மாயாமாளவகௌளை... அரிச்சுவடி...வித்யாப்யாஸம்... கண் திறந்து பார்த்த போது உச்சிமோந்து, முடிகோதி, விரல் பிரித்து நீவி, மனசு தடவி, அணைத்துக் கொண்ட உடம்பெங்கும் பால் ஊறும் எட்டுமுலைக்காரி...


சுடுநீர் பொசுக்கிய தடங்களை பீலிகள் அணிந்த விரல்களால் துடைக்கும், பெருமுலைக்காரியின் நாபியின் துளையில் தொடுத்திருக்கும் ஒற்றை நரம்பு தீண்ட தீண்ட வர்ணம் மாறி திறக்கும் சப்த மண்டலங்களின் கதவுகள், மணி பூண்ட குமிழ்கள் திருக திருக, முறுக்கேறிய பிருடைகளின் விடைப்பில் பற்றி எரியும் தீ நாக்குகள் சுழன்று சுழன்று எரிக்கும் கற்பூரமாய் நாறும் கமலக்கண்ணனின் வாயமுதம் தோற்கும் சுகந்தங்களின் பேருருவாய் எழுந்த நீர்விழ்ச்சியென நீரெழுச்சியென இரண்டு தோற்றம் தரும் இந்த பாடல்... மாயாமாளவகௌளையில் கொஞ்சம் பிருந்தாவன சாரங்காவின் தீற்றல்கள் தெரியும் காந்தார மயக்கம். மறுபடியும் ஒரு பழகிய வனவிலங்காய் வால் குழைத்து உருமாறும் சாதகபட்சியென, இளையராஜா விரல்கள் மேவிட... அடைத்த காற்று ஊதி கம்பிகளை அதிர வைத்து நிரப்பும் காற்றுப்பைகளில் இருந்து சிதறும் கொலுசு மணிகளின் சினுங்கலென குளிர் நீர்த்தாரைகளின் ஊற்றுக்கண்கள் விழித்து கிடக்கும் பொய்கையில் மிதக்கும் தெப்பம், நிழல்களில் வரும் இந்த பாடல், புதிதான குரல்... இசைவழி வந்தவன் பொறுக்கிக் கொண்டு வந்து தேர்ந்த சுவரமுத்துக்களை கோர்த்து பழகிய பயிற்சி.

தீபன் சக்ரவர்த்தி, உமாரமணன் இருவரின் குரலும் ஒரு மஹோன்னதமான ஒலிக்கலவை... செம்புல பெயல் நீர்... போல இரண்டும் இனைந்து, கலவியில் ஆடும் கூத்து  சர்ப்பங்கள் நிமிர்ந்து உயர்வது போல ரம்மியமாய், ஆச்சரியமாய் இருந்திருக்கிறது ஒவ்வொரு முறை கேட்கும்போதும்... பாடலில் ஆரம்பத்திலிருந்து உள்ளே நுழையும் போது அர்த்த மண்டபத்தின் இருட்டுக்குள் அழைத்து செல்லும், வழிநடத்தும் ஸ்வரங்களில் வேய்ந்த பந்தல் அது. பாரம்பரிய இசையின் அங்க லட்சனங்கள் அனைத்தையும் கொண்ட ஒரு சீரிய அப்பழுக்கற்ற ஒலி ஓவியங்கள்... ரவி வர்மாவின் ஓவியங்களில் இருக்கும் தைலங்களின் புராதனம் கலந்தது போல தூரிகைகளால் அல்லாது திமிறு, மத்தகம், தந்திகள், நரம்புகள் கொண்டு  வரையப்பட்ட அரூப ஓவியங்கள்... இசையும் இசைப்பவனும் வேறு வேறு என்று சொல்வது எப்படி சரியாக இருக்க முடியும்... இசையும், இசைப்பவனும், கேட்பவனும் கூட ஒன்றாகி விடும் ஒரு மூக்கூடல் இது... இண்டர்லூடாய் வரும் இசை வயலினில் ஆரம்பித்து, புல்லாங்குழல் வந்து, நாதசுவரத்தில் தொடரும் ஒற்றைச் சங்கிலியில் கோர்த்த மழை நீர், சுனை நீர், இளனீர், பதனீர் போல அடுக்கடுக்காய் சுவை சேர்க்கும் இந்த பாடல், இளையராஜாவின் மிகமுக்கிய பாடல்.

இந்த பாடலின் தனித்தன்மைகள் அனேகம், குரல்கள், ஒலிக்கலவை, வரிசைக்கிரமம், கட்டுமானம் என்று இது இளையராஜாவின் ஏனைய பாடல்களில் இருந்து தனித்து நிற்கிறது. இந்த காலகட்டத்தில் இளையராஜாவின் பாடல்களிலும், பின்னணி இசையிலும் மிக முக்கியமான இடத்துக்கு உயர்ந்தார். அபத்தமாக இருக்கும் பாடல்களின் காட்சி அமைப்பு இந்த பாடலை எந்த விதத்திலும் களங்கப்படுத்த முடியாமல் ஒரு ஜுவாலாமுகியாய் இருந்திருக்கிறது பெரும்பாலான நேரங்களில். இளையராஜாவை மிகவும் ரசிப்பவர்கள், வியப்பவர்கள், துதிபாடுபவர்கள் இந்தப் பாடலை குறிப்பிடாமல் இருப்பதில்லை தங்கள் சம்பாஷனைகளில்.

கதிர, ஒதிய, மூங்கில், ஆச்ச மரங்கள் அடர்ந்த தோப்பில் வெயில் வராது, எப்போதும் குளிர், அடர்ந்த மரங்களின் செழிப்பில் சொருகியிருக்கும் பெயரறியா பறவைகளின் கீச்சொலிகள் என ஒரு வனராஜனாய் எனக்குத் தெரியும் இளையராஜாவின் இந்த பாடல்.



அந்த பாடலின் லிங்க்:http://www.youtube.com/watch?v=mab2DPwCu9Y